ورزش کشتی یکی از قدیمی‌ترین ورزش‌های دنیا است و شواهد بسیاری نشان می دهد که از دوران ماقبل تاریخ بر روی کره زمین بوده، که با جنگ های تن به تن و یا در اوقات فراغت به شکل غریزی انجام می شده است. به مرور زمان جنگ های تن به تن که بیشتر به مرگ منجر می شد جای خود را به یک ورزش با قوانین جامع و پیروزی نمادین داده است. ورزش کشتی برای نخستین بار در سال ۷۰۹ قبل از میلاد مسیح در یونان باستان وارد المپیک شد. سبک‌های مختلفی از کشتی در کشورهای مختلف دنیا تمرین می‌شود. از مهمترین سبک‌های ملی و محلی کشتی می‌توان به کشتی با کمربند شامل گلیما در ایسلند، شوینگن در سوئیس، گوراش در آسیای میانه و نیز سومو و جوجیتسو در ژاپن، و سامبو در روسیه اشاره کرد. تقریباً در تمام کشورهای دنیا دو سبک المپیکی کشتی یعنی کشتی فرنگی و کشتی آزاد مورد قبول واقع شده است. تفاوت این دو نوع سبک این است که، کشتی فرنگی، که بیشتر در اروپای قاره‌ای محبوب است، گرفتن پائین کمر حریف و استفاده از پا ممنوع است. در حالی که کشتی آزاد کشتی گیران اجازه انجام همین اعمال را دارند. مسابقات این دو نوع سبک زیر نظر اتحادیه جهانی کشتی برگزار می‌شود.
و اما در کشور ما ایران این ورزش از محبوبیت خاصی برخوردار است که ریشه در تاریخ و سنت ما ایرانیان دارد وبه نوعی به عنوان ورزش ملی شناخته می شود. ورزش کشتی در دوران صفویه و زندیه با سبک های مختلف ملی و محلی کشتی پهلوانی در میان مردم رواج پیدا کرد. بطور که در زمان قاجاریه شخصی را برای توسعه این ورزش برگزیدند و در هر شهر، صدها پهلوان کشتی وجود داشت که در روزهای تعطیل در میادین شهر به کشتی گرفتن می پرداختند. در همین دوران مسابقات کشتی پهلوانی و که بعدها به صورت یک سنت همه ساله برای معرفی بهترین کشتی گیر درآمد، برگزار می شد. در ایران از میان سبک‌های بین‌المللی کشتی، کشتی آزاد محبوب‌ترین روش به شمار می‌رود. باشگاه پولاد نخستین باشگاه ورزشی در ایران است که در سال ۱۳۰۰ توسط حسین رضی زاده (آقاشریف) در خیابان شاهپور (وحدت اسلامی) تأسیس شد. در سال ۱۳۱۸ مقررات بین‌المللی کشتی مطرح شد، تغییر و تحولاتی در شیوه کشتی گرفتن ولباس کشتی گیران ایجاد کرد.