به گزارش راه کشتی، غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد جوانان، در گفتگو با خبرگزاری آنا درباره اختلاف سطح کشتی ایران و آمریکا در رده‌های نوجوانان و جوانان گفت: علت این فاصله به کار زیربنایی بازمی‌گردد. کشتی‌گیر وقتی به تیم ملی می‌رسد سال‌ها تمرین کرده و تغییر اساسی در سبک او دشوار است، فقط می‌توان اصلاحاتی انجام داد. آمریکایی‌ها پایه کار را در کالج‌ها انجام می‌دهند و بدن نوجوانان‌شان به قدری آماده است که در سطح بزرگسالان تمرین می‌کنند. مدل کار آنها با ما متفاوت است.
اما پرسش اصلی اینجاست که چرا همان پنج سال پیش که این موضوع مطرح شد، اجرایی نشد؟ آیا واقعاً نمی‌دانستید که در اردوهای تیم ملی نمی‌توان خمیری را که از کوره بیرون آمده دوباره شکل داد؟ آیا رئیس محترمی که به او اشاره کردید، از این نکته غافل بود؟ کشتی باید از دل باشگاه‌ها ساخته شود، نه فقط در اردوهای فرسایشی خانه کشتی. چرا همه نگاه و تمرکز روی پایتخت و فدراسیون است و سهمی از امکانات به باشگاه‌ها و مربیانی که در شهرهای مختلف، بدون هیچ پشتیبانی، در حال پرورش همان نوجوانانی هستند که بعدها به اردو می‌رسند، داده نمی‌شود؟ شاید وظیفه قانونی رئیس فدراسیون رسیدگی به همه باشگاه‌های کشور نباشد، اما مگر نمی‌توان در میان این همه بازدید و رفت‌وآمد، نگاهی هم به استان‌ها داشت و فقط همه بودجه و توجه را صرف کمپ‌های تیم ملی نکرد؟
این تنها یک بُعد ماجراست. بُعد دیگر، شیوه انتخابی‌ها، نحوه تمرینات و میزان و شدت فشار در اردوهای نوجوانان و جوانان است. ما فقط صدای اعتراض مربیان را درباره بی‌عدالتی در انتخاب‌ها می‌شنویم، اما از درون اردوها خبری در دست نیست.
چرا ما نمی‌توانیم مثل آمریکایی‌ها تمرین کنیم تا نوجوانان‌مان در سطح بزرگسالان آماده باشند؟ مشکل کجاست؟ انستیتو چه می‌کند؟ در تمام این کلاس‌های دانش‌افزایی مربیان چه آموزشی داده می‌شود که خروجی آن چنین است؟
