به گزارش راه کشتی، دیدار نیمه‌نهایی لیگ دسته یک بین تیم‌های لبنیات آمل و هیئت کشتی آمل به دلیل درگیری شدید بین تماشاگران نیمه‌تمام باقی ماند.
اگر بخواهم تصویری از حال و روز امروز کشتی ایران ترسیم کنم، باید بگویم: «ویترینی بزک‌شده»!
تمام توجه‌ها معطوف به اردوهای تیم ملی و کمپ‌ها شده است؛ جایی که میلیاردها تومان هزینه می‌شود، بی‌آنکه اثری پایدار در زیرساخت‌های کشتی کشور بر جای بگذارد.
سه سال پیش حدود ۱۹۰ میلیارد تومان صرف بازسازی سالن هفت تیر تهران شد؛ هنوز مشخص نیست واقعاً این حجم هزینه برای یک بازسازی ساده ضروری بوده است یا نه.
امروز هم ۵۰۰ میلیارد تومان برای هوش مصنوعی هزینه می‌کنید؛ اما هیچ‌کس نمی‌پرسد آیا چنین سرمایه‌گذاری در شرایط فعلی اولویت دارد یا خیر؟
در حالی که وضعیت سالن‌ها و امکانات ورزشی در شهرها و شهرستان‌ها اسف‌بار است، این همه خرج برای «ویترین مغازه» چه معنایی دارد؟ مگر نه اینکه مسیر کشف استعدادها و ساختن قهرمانان آینده از باشگاه‌ها آغاز می‌شود؟ چرا هیچ توجهی به این پایه‌ها نمی‌شود؟ آیا تصور می‌کنید با همین چند کشتی‌گیر فعلی تا سه چهار سال آینده بیمه هستید و بعدش هم دیگر مسئولیتی ندارید؟
نمونه‌های بحران‌ساز فراوان‌اند:
میزبانی فاجعه‌بار در شهرستان دورود
بی‌نظمی و مشکلات جدی میزبانی در اهواز
لیگ داخلی که یا با دعوا و درگیری همراه است یا حقوق کشتی‌گیران در آن پایمال می‌شود.
نتیجه همه این بی‌توجهی‌ها مشخص است: سقوط جایگاه تیم‌های پایه در جهان. همین شد که تیم جوانان ایران در رقابت‌های جهانی فقط به مقام دوم و چهارم رسید.
هیچ‌کس نمی‌تواند وضعیت نابسامان زیرساخت‌ها در استان‌ها و شهرستان‌ها را نادیده بگیرد و در عین حال انتظار موفقیت در رده‌های نوجوانان و جوانان جهان داشته باشد. ریشه‌های کشتی در حال خشکیدن است، حتی اگر ویترین هنوز براق باشد.
